Tradycja wróżenia przetrwała do dziś. Ostatni dzień listopada dla wielu jest znany nie tylko za sprawą hucznych imienin. Tego dnia organizowane są imprezy których uświetnieniem są zabawy związane przede wszystkim z wróżbami. Wielu uważa, że tradycja ta pochodzi jeszcze ze Starożytnej Grecji. Inni upatrują raczej źródeł wśród ludów i plemion zamieszkujących Europę. Pewnym jest to, że nasi słowiańscy przodkowie do wróżb i czarów przywiązywali duże znaczenie. Kalendarium jednak tych czarodziejskich dni jest nieco inne. Pierwszym takim ważnym dniem były wróżby kawalerskie. Odbywały się one 24 listopada czyli w wigilię św. Katarzyny. Panny wróżyły sobie w Andrzejki 29 listopada czyli w wigilię św. Andrzeja. Przypomnijmy zatem czym były wróżby kawalerskie. Otóż kawaler, kładąc się spać, wkładał pod prześcieradło kobiecą bieliznę, a pod poduszkę karteczki z wypisanymi imionami dziewcząt. W nocy śnił o ukochanej, a rankiem sięgał pod poduszkę i już wiedział jak ma na imię. Mógł też wstawić do wody ściętą gałązkę wiśni albo czereśni. Jeśli zakwitła na wigilię Bożego Narodzenia, oznaczało to szybki ślub z ukochaną. Wróżb panieńskich było znacznie więcej. Skrócie przedstawiamy te najważniejsze. Pierwszą wróżbą o której wiedzą niemal wszyscy to oczywiście lanie roztopionego wosku przez dziurkę od klucza. Z kształtów powstałych z roztopionego wosku albo ołowiu wylewanego  do wody na skrzyżowane gałązki chrustu przepowiadano przyszłość. Inna także bardzo znana to związana z kulinariami. Otóż każda z panien szykowała wcześniej placki, kulki z ciasta lub tłuszczu, kości z nóżek cielęcych. Podsuwały te smakołyki wpuszczonemu do izby psu. Ta, której kulkę zjadł pierwszą, miała pierwsza wyjść za mąż.
Podobnie postępowały z kogutem, któremu rozsypywały ziarno na podłodze. We wróżeniu pomagały również inne zwierzęta: kot, gąsior, chrząkające świnie, kraczące wrony.
Dziewczęta puszczały także na wodę igły albo świece. Jeżeli się spotkały, znaczyło to, że para zostanie skojarzona. W niektórych rejonach świece osadzano w łupinach orzechów, przyczepiając do nich karteczki z imionami dziewcząt i chłopców. Te, które podpłynęły do siebie, wróżyły rychły ślub połączonej parze. Natomiast panny na wydaniu paliły strzępki papieru i kłębki kądzieli, by z ich cieni i sposobu spalania wnioskować o możliwości połączenia się z ukochanym chłopcem. Kolejnym sposobem wróżenia było wyciąganie spod talerzy lub misek ukrytych wcześniej odpowiednich przedmiotów.
Wyciągnięty pierścionek albo wstążka z czepca mężatki oznaczały ślubny kobierzec.  Różaniec czy książeczka do nabożeństwa zapowiadały życie w klasztornych murach, listek lub kwiatek przepowiadały staropanieństwo, mirt drużbowanie, lalka ze szmatek to narodziny nieślubnego dziecka. Najbardziej panny obawiały się ziemi gdyż ona wróżyła śmierć. Panny stosowały również takie same metody jak chłopcy w Katarzynki. Dziewczyny rzucały but za siebie. Odwrócony do drzwi noskiem zapowiadał szybkie zamążpójście. Obierano jabłka, a z obierek odczytywano pierwszą literę imienia przyszłego męża. Co przyśniło się w wigilię świętego Andrzeja, to miało się spełnić. Wieczorem panny wychodziły na podwórko i ze słomianego dachu wyrywały garść słomek. Jeśli była ich parzysta ilość, wróżyło to zamążpójście. Puszczano na wodę dwa listki mirtu. Jeżeli zetkną się, wkrótce będzie wesele. Zdejmowano lewe buty, który but pierwszy dojdzie do drzwi, ta dziewczyna wyjdzie za mąż.  W innej wróżbie z kolei do izby wpuszczano gąsiora. Do której panny podszedł, ta wychodziła za mąż. Dziewczyny również zaglądały do studni, by zobaczyć w niej odbicie przyszłego męża. Dziewczęta szły spać po całym dniu poszczenia i gorących modlitw do św. Andrzeja. By uchronić się w tę noc przed sennymi koszmarami, połykały trzy ząbki czosnku. Wróżby przez długie lata były potępiane przez Kościół. W okresach tzw św. Inkwizycji można było przepłacić za to życiem. Palenie na stosach było wówczas na porządku dziennym. Dziś wróżby te przez większość są raczej traktowane z przymrużeniem oka.  Wciąż jednak podczas zabaw są ważnym wypełnieniem wieczorów andrzejkowych. Zabaw które coraz częściej organizują lokale i dyskoteki. Nam pozostaje bez względu czy wierzymy we wróżby czy nie życzyć udanych, hucznych imprez i zabaw.

                                                         Press